Filmy pogoda

Władca Bagdadu Ahmad (John Justin) zostaje uwięziony przez przebiegłego wezyra, Jaffara (Conrad Veidt). Udaje mu się jednak uciec do Basry, gdzie zakochuje się z wzajemnością w pięknej córce sułtana.

Melkersonowie - samotny ojciec i jego czwórka dzieci, przeprowadzają się ze Sztokholmu na małą, ale czarującą wyspę - Saltkråkan. I choć początki są trudne, bo nowy dom okazuje się być w niezbyt dobrym stanie, a pogoda również nie rozpieszcza nowych gości, to jednak rodzina szybko odkrywa uroki nowego miejsca zamieszkania.

Profesor Lupardi stworzył maszynę pogody, dzięki której może zmienić klimat i zniszczyć świat. Czy kapitan Rob zdoła mu w tym przeszkodzić?

W Sapmi jest pogrzeb. Umarł ojciec siedemnastoletniego Johna-Andreasa. On przypomina sobie teraz, co ojciec powiedział mu na krótko przed śmiercią. Czy John-Andreas zdoła wykonać złożoną mu obietnicę? Trudno jest kontynuować dzieło ojca, kiedy znikają renifery.

Co sprawia, że ludzie decydują się ryzykować własnym zdrowiem i życiem na rzecz ekstremalnych wyczynów sportowych?

Dokument o prawdziwych pasjonatach ekstremalnej jazdy na snowboardzie.

Film oparty jest na książce angielskiego historyka Davida Howartha "We Die Alone", która stanowi dramatyczną rekonstrukcję losów norweskiego bojownika ruchu oporu, Jana Baalsruda (Jack Fjeldstad). W marcu 1943 roku bohater zostaje przerzucony wraz z grupą kilkunastu towarzyszy broni do północnej Norwegii. Głównym celem misji jest zabezpieczenie dotarcia statku Brattholm do portu na brytyjskich Szetlandach. W wyniku zdrady dywersanci zostają zaskoczeni i rozgromieni przez Niemców. Udaje się przeżyć jedynie Janowi Baalsrudowi, który przepływa kilkaset metrów w lodowatej wodzie, zanim uda mu się wydostać na brzeg. To jest dopiero początek przeżyć bohatera - "człowieka o dziewięciu życiach" - jak go określa oryginalny tytuł filmu...

Fantasmagoryczna podróż przez umysł młodej kobiety rozpoczynającej dorosłe życie w czasie pandemii. Zamknięta w swoim pokoju, zawieszona między skrajną nudą a ulgą, jaką daje jej ucieczka przed ocenami innych, zanurza się w świat fantazji. W przerwach między rozmyślaniami i rozmowami z koleżankami na zoomie dziewczyna śledzi losy influencerki o imieniu Patricia Coma albo reżyseruje własne telenowele z udziałem Barbie i Kena w domku dla lalek. Apatię bohaterki przerywają ataki niezdrowego zainteresowania postaciami seryjnych morderców. Czasem też zapada w sen – „strefę marzeń”, w której spotyka cienie swoich wymyślonych przyjaciół. Hybrydowy esej, który Bertrand Bonello (O wojnie, 8. NH; Nocturama, 17. NH; Zombi Child, 19. NH) zadedykował swojej 18-letniej córce, nie jest filmem o lockdownie, lecz mapą myśli i emocji reprezentantki pokolenia Z. Wykorzystując rozmaite formy wizualne, francuski reżyser eksploruje jej świat wewnętrzny, zbudowany na specyficznym rodzaju wrażliwości rozpiętej między delikatnością, wycofaniem a czarnym humorem. Tajemniczy, poetycki film, sięgający głęboko w podświadomość, Bonello rozpoczyna przestrogą Gilles'a Deleuze'a: Nigdy nie wchodź w sen innej osoby, to może być niebezpieczne, nawet jeśli jest nią miła młoda dziewczyna.