Historyczny 1971

Saga filmowa, przedstawiająca kilkadziesiąt lat życia grupy szwedzkich chłopów, którzy albo zdesperowani nędzą bytowania mimo znojnej pracy na nieurodzajnej roli, albo represjonowani z przyczyn religijnych jako wyznawcy kościoła niezależnego od państwa, bądź też ciemiężeni przez okrutnych gospodarzy jako folwarczni parobkowie podejmują - jak setki tysięcy innych desperatów w tym czasie - dramatyczną, ale żywioną nadzieją na poprawę marnego losu decyzję opuszczenia stron rodzinnych i wyruszenia w ryzykowną podróż na spotkanie z american dream. Wprawdzie w ślad za oryginałem twórcy filmu w centrum obrazu sytuują typową parę małżeńską Kristiny i Karla Oskara Nilssonów, ale w gruncie rzeczy film opowiada o emigracyjnej odysei pewnej chłopskiej wspólnoty, połączonej nie tylko wspólnym celem, ale także religijnym i moralnym etosem.

Sierpień 1561 roku. Maria Stuart, prawowita dziedziczka szkockiego tronu, wraca do kraju po śmierci swojego męża. Powrót rzymskokatolickiej królowej jest nie na rękę protestanckiej władczyni Anglii Elżbiecie I...

Młody jezuita Rodriguez przybywa potajemnie do Japonii, by rozwiązać zagadkę zniknięcia misjonarza Perreiry. Do Rzymu dotarła bowiem wieść, że po fali prześladowań ze strony szogunatu Perreira wyrzekł się wiary i przyjął sposób życia Japończyków. Rodriguez sam wkrótce wpada w ręce samurajów; jest świadkiem straszliwych tortur, tragedii wielu ludzi. Ale rozwiązanie zagadki jest coraz bliższe...

Po wojnach religijnych w siedemnastowiecznej Francji ocalało tylko jedno miasto Loudun, gdzie dozwolone jest wyznawanie innych niż chrześcijańskie wyznań. Miastem tym rządzi ksiądz Grandier, który niej jest co prawda przykładnym katolikiem, ale potrafi zjednać sobie mieszkańców. Pewnego dnia ich spokój zakłócony zostaje przyjazdem wysłanników kardynała Richelieu. Postanawia on zburzyć mury miasta, a jego mieszkańców zniewolić. Na jego drodze staje jednak Grandier.

W Rzymie w 187 roku. Marcus Porcius Cato (Vittorio Gassman), znany jako „Cenzor”, prosi dwóch braci Publiusa Corneliusa Scipio (Marcello Mastroianni), zwanego „Afrykańczykiem”, i Lucjusza Corneliusa Scipio (Ruggero Mastroianni), zwanego „Azjatą”, o wyjaśnienie zniknięcia 500 talentów podczas ich kampanii na Wschodzie. Scypion Afrykański, który ponad wszelką podejrzliwość czuje się bohaterem wojennym, jest oburzony tą prośbą i, w przeciwieństwie do swojego brata, z pewnym gniewem idzie do sądu. Sytuacja komplikuje się, gdy Cato przedstawia Senatowi na rozprawie pokwitowanie potwierdzające, że 500 talentów rzeczywiście odebrał jeden z dwóch braci. Ale podpis na dokumencie to „Scipio A”. Jak ustalić, który z dwóch braci jest winowajcą. Zatem nieprzekupny Afrykanin denuncjuje swojego brata Cenzorowi. Ten ostatni nie jest jednak tak naprawdę zainteresowany znalezieniem winowajcy. Będzie dążył do zniszczenia mitu Scypiona Afrykańczyka. Afrykanin wyrusza na poszukiwanie brata z zamiarem zmuszenia go do spowiedzi, ale Cato nakazuje aresztowanie całej rodziny. Ten gest niepokoi Afrykanina, który był przekonany, że Cato dąży do ustalenia prawdy. Po rozmowie z żoną, zrozumie, że jego status pomnika cywilizacji nie jest już możliwy. Udaje się do Senatu, łamiąc areszt domowy, obwinia się za winę, której nie popełnił i udaje się na dobrowolne wygnanie.

Niebieskooka, piękna Serminaz jest obiektem cierpień trzech chłopaków dagestańskiego auła. W poszukiwaniu prezentu dla ukochanej każdy z nich udaje się w drogę. Jeden z nich Bahadur, daruje dziewczynie scenariusz filmu o rodzimym Dagestanie...

Lei Li jest mistrzem stylu dwóch mieczy. Pewnego dnia stacza pojedynek z innym mistrzem. Niestety przegrywa go i musi za to obciąć sobie rękę. Dwa lata później Lei żyjący jako nędzny sługa, zostaje zauważony przez Chung-Chieng, również mistrza dwóch mieczy. Obaj mężczyźni szybko się zaprzyjaźniają, ale Chung zostaje wplątany w pojedynek z mistrzem który pokonał kiedyś Lei. Chung również przegrywa i płaci za to śmiercią. Dowiedziawszy się o tym Lei postanawia pomścić przyjaciela. Tylko, że tym razem jest przygotowany na tajny atak wroga.

Film przedstawia fabularyzowaną wersję życia księcia Wołochów Michała I Chrobrego, urodzonego w 1558 roku a zmarłego 8 sierpnia 1601 roku. Jego panowanie zostawało ściśle powiązane z koalicją wojskową przeciwko Imperium Osmańskiemu pod koniec XVI wieku. Michał zjednoczył pod swoim berłem średniowieczne księstwa Wołoszczyzny, Siedmiogrodu i Mołdawii, które film przedstawia jako „zapowiedź przyszłej Rumunii”, wyobrażonej przez wizjonerskiego władcę, wyprzedzającego swoje czasy. Przedstawiono sceny bitewne na dużą skalę, połączone z intrygami politycznymi, morderczą zdradą i dramatem rodzinnym.

Nagrodzona trzema Oscarami ekranizacja słynnego musicali. Ubogi Tewie mleczarz mieszka wraz z żoną i pięcioma córkami w Anatewce, małej wiosce zagubionej gdzieś na rubieżach carskiej Rosji, Zdając sobie sprawę z nieuchronności nadchodzących przemian Tewie wadzi się z Bogiem w takt sławnej piosenki "Gdybym był bogaczem".

Mistrz francuskiej komedii Louis de Funès wciela się w postać bezlitosnego hiszpańskiego poborcy podatkowego, szukającego zemsty na swoim służącym (w tej roli znakomity Yves Montand).